Os Kleen

„Et es jru´et, os Kleen,

On hat all selev sinn Kenger.

Et es so stell te heem,

e biske Krach, dat wü´er jesönger.

Wat mach et Mädche denke,

wie mach et sech waal stonn?

Key watt werr bä´eter Kengke!

Wie mach et em waal jonn?

Ech hann so völl te vroore,

wi et mött em jeeht on steht

noo all die lange Joore.

Nää, watt de Tiit verjeht.“

Dat alles, on noch mije,

dat wü´ed mi Motter saare –

ding ech net jedde Mont betije

op heem aan vaare.