Dat woar te völl

 

Dat Leenche hot en nö Frisu´er,

janz angisch ens des Ki´er,

dr Kopp voll Kröllkes on janz ku´et

on och en anger Klü´er.

 

Teheem – däm Äu jevillt dat net.

Hä sait vörr Leenche träck,

dat öm doch sonn Frisu´er net stüng,

di wü´er vörr öm jäd flöck.

 

Och vörr-et Hoor wü´er dat net joot

on janz jewess ärch dü´er.

Dat wü´er vleets jäd vörr jonge Lüüt,

nix, wenn-mr foffzich wü´er.

 

Dä Äu, dä hilld on hilld sech draan,

dat wü´er öm janett rait.

Leen hödd öm jo och net jevrooch

on nix dovan jesait.

 

En Leenche wo´eks on wo´eks dr Jräll,

et mullde: „Donnerkiil!

Sach bloß, du hödds mech ens jevrooch,

of mech en Pläät jevi´el!“