(free vetällt no däm Evangelium vom Lukas, Kapitel 2, 1-20)

Et bejoav sich in en Tiit, do woar Quirinius so jet wie enne Menester in Syrie, dat Kaiser Aujustus dä Befeahl joav, dat alle Lüüt in ü-er Vadderstadt jonn sollde öm sech do in Stüerböcker endrare te loate.     

Uut Nazareth in Jaliläa meek sech och dä Jupp op dr Wääsch no Bethlehem in Judäa, wo sinne Förrfaar David her stamme ding, tesame möt sin jonge Frau Marie, die in angere Ömständ woar.    

Un jrad, als se en Bethlehem aanjekomme woare, woar et sowiet, dat dat Marie et Kengk krieje sollt. Se brait e klee Jöngke op de Welt, weggelte em en Wengele on leit em in en Fo-erkrepp, weil in et Jasshuus nörjes ene Platz mi-e te fenge woar.  

Net wiet dovon av woare Schööper op e Veäl on passte op, op ü-er Head. Do wu-ed et op enns janz hell on wärm on se soare enne Engel. Do kresche se et möt dr Angst te donn. Äver dä Engel sait: ”Habt maar kin Angst. Ich han öch on alle Lüüt en jru-ete Freud te verkündije: Hüüt wu-ed in David sinn Stadt dr Retter jeboare, dr Messias, dr Heär. On so erkennt err em: Err fengt e klee Bööschke en Wengele en en Krepp.“ On do woare op ens ene janze Hoop Engel, die dä Herrjott loave dinge un songe: „I-er för Jott em Hemmel on Fri-e  för de Mensche he onge, die an em jlöve.“ 

On als de Engel fottjefloare woare, saite die Schööper: “Lott oss maar op Bethlehem aanjonn on kicke, wat do passeert ess on wat dat för enne Vertell woar, dä dr Engel jedonn hät.“ On se leepe flöck erav on fonge Jupp, Marie on dat Bööschke in dr Krepp. Se vetellde, wat se övver dat Kengk jesacht kräje hodde on alle Luüt, die dat hu-ede, dinge sech ärsch wongere. Marie schloat die Wöad in ü-er Häz un semuleerde do dröver noch lang.  

Die Schööper jinge teröck no ü-er Deeres und woare dankbar vör dat, wat dr Heärjott ene versproacke on jezeischt hot. 

©  Barbara Dülpers  2007